πιμπραω...

    πιμπράω...

    πίμπρημι, πιμπράω

    (impf. ἐπίμπρην, fut. πρήσω, aor. ἔπρησα, pf. πέπρηκα; inf. πιμπράναι; pass.: aor. ἐπρήσθην, pf. πέπρη(σ)μαι) жечь, воспламенять, сжигать

(τι πυρός Hom. и τι πυρί Soph.; πόλιν Aesch.)

; pass. быть сжигаемым Arph., заболевать воспалением

    

(πίμπρασθαι ἢ καταπίπτειν νεκρόν NT.) или распаляться гневом (ἐπί τινι Luc.)